>

Poradniki

>

Jak napisać esej?

Poradniki

Jak napisać esej

Esej – hasło, które przeraża wielu studentów! Szczególnie pierwszorocznych, którzy po raz pierwszy siadają w uczelnianych ławkach. Po latach pisania szkolnych rozprawek i krótkich wypracowań jest to forma, która niewątpliwie może na pierwszy rzut oka przestraszyć, szczególnie przez konieczność znalezienia i oparcia się na naukowych źródłach. Być może właśnie dlatego witamy Cię na naszej stronie! 

Spróbujemy odczarować dla Ciebie to pojęcie – bo pisanie esejów wcale nie musi być nieprzyjemnym obowiązkiem ani przeszkodą nie do przeskoczenia.

Zacznijmy od paru najważniejszych kwestii:

Złóż zamówienie online:

Wycenę otrzymasz już w 30 minut!

Wysyłając zapytanie, akceptujesz warunki RODO i Politykę prywatności.

Co to właściwie jest esej i po co go piszemy?

W skrócie: jest to dłuższe i bardziej zaawansowane wypracowanie, w którym przedstawiamy swój punkt widzenia na jakąś sprawę. Esej może dotyczyć wszystkiego, ale zwykle są to tematy filozoficzne, literackie czy rozważania na temat problemu moralnego. Naszym zadaniem nie musi być ani przekonanie odbiorcy do tego, że mamy rację, ani też argumentowanie w obronie postawionej tezy (możemy nawet próbować ją obalić!). Można najogólniej powiedzieć, że celem eseju jest rozważenie zagadnienia. Niemal zawsze musi ono być jednak oparte na źródłach, mniej lub bardziej naukowych. 

Jak powinien wyglądać esej – czyli słów kilka o trójdzielnej kompozycji

To hasło brzmi strasznie i mądrze, ale możemy zapewnić – nie jest to wcale nic, co do tej pory nie mignęło Ci przed oczami, jeśli choć raz w życiu zdarzyło Ci się napisać szkolną rozprawkę.

Esej zaczynamy bowiem tak, jak każde inne wypracowanie – wstępem. Jest to miejsce na wprowadzenie czytelnika w temat, zaciekawienie go. Możemy zrobić to w kreatywny sposób – na przykład poprzez anegdotę z codziennego życia. Po paru zdaniach wprowadzenia opisujemy, jakie kwestie poruszymy w naszym eseju i, tak samo jak w rozprawce, stawiamy tezę. Jeśli nasz esej ma być oparty na konkretnej lekturze, możemy to też w tym momencie zaznaczyć.

(polecałabym wrzucić tutaj ładnie obrobiony screen z przykładowego eseju obrazujący ten wstęp, obrazki dobrze działają na ludzi)

Potem mamy do czynienia z rozprawkowym rozwinięciem – a więc argumentacją. Rozpoczynamy ją następnym akapitem, oddzielając tym wcięciem też dla przejrzystości każdy z kolejnych argumentów. Jest to najważniejszy punkt eseju. Można i wypada zawrzeć w nim cytaty z poruszanych źródeł, odpowiednio wydzielone i opatrzone przypisem – najczęściej jest to przypis dolny, w którym podajemy imię i nazwisko autora oraz dane dotyczące źródła zgodnie z preferowaną przez wykładowcę formą. Argumenty mogą być trzy, cztery, ale może i być ich dziesięć – ważne, by całość była spójna i pozwalała na dojście do określonych wniosków, do których zaraz dojdziemy.

(analogicznie z argumentacją, można pokazać fragmencik argument + ładnie wydzielony cytat, tak, żeby było widać przykładowy przypis i jak powinien on wyglądać)

Następnie mamy podsumowanie oraz zakończenie, które mogą, ale nie muszą być zawarte w jednym wspólnym akapicie – pamiętajmy, że ich tworzenie nie jest restrykcyjne, całość ma być podzielona logicznie (na przykład: cały fragment obrazujący nawiązanie do danego filozofa w jednym akapicie) i w sposób przystępny, by nie tworzyła ściany tekstu dla czytelnika. W tej części krótko podsumowujemy wszystkie nasze argumenty i stawiamy wnioski. Jest to miejsce na refleksję zarówno dla nas, jak i dla czytelnika. Całość warto w wyraźny sposób zakończyć – na przykład wspomnieniem, że powyższy esej jest tylko wstępem do dalszych badań i temat wymaga głębszej analizy, ale jest to zjawisko ciekawe i zasługujące na tę uwagę.

(analogicznie z zakończeniem)

Kiedy te kwestie zostały już przedstawione, możemy przejść do ogółu do szczegółu, czyli przedstawić Ci kilka prostych zasad pisania eseju:

Lepiej użyć mniej prac, ale bardziej je rozwinąć, niż wykorzystać ich więcej – wykładowca chętnie dopyta Cię o użyte lektury, jeśli będzie ich bardzo dużo, więc zamieszczaj tylko teksty, co do których masz pewność!

W eseju można, jeśli temat na to pozwala, używać formy pierwszoosobowej – “według mnie…”, “uważam, że problem trafnie zobrazował…”, jednak najlepiej pisać w narracji trzecioosobowej, obiektywnej. Niezależnie od tej, którą wybierzemy, należy spójnie trzymać się jej przez cały esej.

Esej należy pisać językiem przejrzystym i zrozumiałym – zdecydowanie odpadają kolokwializmy lub nadmierne ozdobniki, dobrze też zrezygnować z przysłów, jeśli ich użycie nie jest szerzej wyjaśnione i kluczowe dla argumentu.

Nie należy bać się cytowania cudzych wypowiedzi (pamiętając o każdorazowym odpowiednim zaznaczeniu autora!) i przedstawiania tematu w różnych kontekstach – to esensja i kluczowa część eseju. Tylko od nas zależy, jak zinterpretujemy dane zagadnienie i do jakich wniosków dojdziemy – mamy tu pełne pole do popisu.

Nie ma powodu, by ograniczać się do literatury ściśle naukowej, jeżeli wykładowca nie sprecyzuje tego wymagania. Sięgać możemy po wszystko: filozofię, literaturę, kinematografię, malarstwo, a nawet gry komputerowe i własne przemyślenia.

Koniecznie należy sprawdzić pracę przed oddaniem. Przeczytaj cały esej w poszukiwaniu błędów i niespójności. Pamiętaj jednak, że literówka będzie mniej ważna i zaboli dużo mniej niż poważny błąd logiczny, więc przede wszystkim – zawsze sprawdzaj swoje źródła!

A jeżeli po wszystkich tych wskazówkach wciąż nie czujesz się dobrze z pomysłem pisania swojego eseju lub widzisz, że brakuje Ci tym razem czasu – daj nam znać, z przyjemnością pomożemy! 😊

Twoja prywatność ma dla nas znaczenie

Aby zapewnić jak najlepsze wrażenia, korzystamy z technologii, takich jak pliki cookie...

Polityka Prywatności