Studia składają się z przedmiotów, które trzeba opanować w stopniu doskonałym, bo są one podstawą przyszłego zawodu. Są również przedmioty, które trzeba przynajmniej pokrótce przyswoić i się z nimi bliżej zapoznać. Zdarzają się także zajęcia określane mianem zapychaczy, które są głównie po to, by je zaliczyć, odhaczyć w indeksie i o nich zapomnieć.
Czemu wykładowcy z tak zwanych przedmiotów zapychaczy zadają studentom eseje zaliczeniowe?
Po pierwsze, by móc ich w jakiś sposób ocenić i jeśli się odpowiednio do nich przyłożą, dać im zaliczenie. Po drugie dzięki tym esejom mogą po części wywnioskować, jak bardzo student uważał na ćwiczeniach bądź wykładach u profesora prowadzącego zajęcia. Po trzecie eseje zaliczeniowe są tak naprawdę próbką umiejętności studentów w zakresie tekstów z pogranicza literacko- naukowego. Na ich podstawie prowadzący zajęcia jest w stanie określić, jaki zakres wiedzy ma dany student na temat prowadzonego przez niego przedmiotu.
Esej niesłusznie większość studentów sprowadza do roli zwyczajnego referatu. Jest on czymś znacznie więcej niż pobieżnym zreferowaniem jakiegoś zagadnienia i tematu. Świadczy o tym choćby to, że oprócz suchej, podręcznikowej wiedzy trzeba zawrzeć własne przemyślenia i refleksje. Nie jest to wcale takie proste, gdyż własne spostrzeżenia muszą być spójne z resztą części teoretycznej i jakoś do nich nawiązywać. Esej, by był dobry, nie powinien być pisany od przysłowiowego Sasa do Lasa, gdyż nie ma wtedy żadnej merytorycznej wartości.
Z jakich przedmiotów akademickich wykładowcy zazwyczaj wymagają esejów zaliczeniowych?
A choćby z tych z pogranicza filozofii i kulturoznawstwa Nie jest tajemnicą, że zazwyczaj są traktowane przez środowisko akademickie i podstawę programową po macoszemu. I wykłada się je tylko dlatego, że tego wymaga podstawa programowa na danym kierunku studiów. Niektóre przedmioty z pogranicza socjologii i pedagogiki również są tak zwanymi zapychaczami.
I kultywuje się je jedynie po to, by studenci mieli szansę zapoznać się z realiami przyszłego zawodu. Niemniej nie spełniają one niestety zbyt dobrze swojej funkcji, bo zapoznają oni studentów jedynie z danym zagadnieniem lub procesem tylko od strony teoretycznej, kompletnie lekceważąc aspekt praktyczny. A jak wiadomo, umiejętności praktyczne są wymiernym kryterium- które decyduje, czy będzie się sprawnym, czy kiepskim specjalistą w danej dziedzinie.
Co zatem robią studenci, którzy nie mają zgłębiać tajemnic i wiedzy z tego właśnie nieatrakcyjnego przedmiotu?
To proste. Wertują Internet i decydują się skorzystać z furtki, jaką daje im los, czyli z esejów na zamówienie. Polega to na tym, że szukają oni osoby, która napisze im naprawdę wartościowy esej. A oni im za tę usługę zapłacą.
Eseje na zamówienie stały się normą, od kiedy studenci mogą buszować po sieci internetowej. Odkryli oni, że nie ma sensu tracić niepotrzebnie czasu i ślęczeć nad tym, co ich w ogóle nie pasjonuje ani nie interesuje. Skoro można zlecić esej osobie kompetentnej, bystrej i oczytanej oraz dostać w wyniku jej starań bardzo dobrą ocenę.
Korzyści z esejów na zamówienie
Na owej transakcji zyskują obie strony. Student, bo ma zaliczony przedmiot i bardzo dobrą ocenę, która wlicza mu się do ogólnej średniej. I piszący, bo za swoją pracę otrzymał wcześniej z góry ustalone wynagrodzenie. Dzięki temu, że zabrał się za eseje na zamówienie- jego warsztat pisarski nieco się wzbogacił.
Poza tym odkrył on tak naprawdę opcje dzięki, której będzie sobie mógł w ten sposób dorobić, gdy tylko najdzie go ochota. Eseje na zamówienie, pomimo że są dobrej jakości, w żaden sposób nie mogą zaświadczyć, że dany student jest wybitną jednostką. One raczej są tylko po to, by osoba leniwa i niezbyt inteligenta mogła suchą stopą i bez wysiłku przejść przez pięć lat studiów.
